نگاهی تاریخی به پوشاک زنان در ایران!

نگاهی تاریخی به پوشاک زنان در ایران!

پوشاک دوره افشاریه و زندیه!

در دوره نادرشاه افشار و خاندان او از تجملات لباس ها کاسته شد و جامه ها فرمی ساده تر به خود گرفتند. از خصوصیات جامه های این دوره کوتاه شدن دامن، پیراهن ها ( بلوز ) و قبا بود و هم چنین فرم شلوار تنگ یا گشاد و جنس و تزیینات آن نیز اهمیت بیشتری پیدا کرد. اما در مجموع می توان گفت که در دوره افشاریه، حجاب و پوشش زنان همانند دوره پیش از آن بوده و زنان با پوشش کامل و چادر در اجتماع ظاهر می شدند.

در کتاب « عالم آرای نادری » به مواردی بر می خوریم که گویای این مدعاست. پوشاک در دروه زندیه عموما به این صورت بود که زنان پیراهن تنگی در بر می کردند که پارچه أن أغلب از نخ و ابریشم بود. یقه گرد ( بدون یقه ) که در وسط آن چاکی بوسیله روبان یا دکمه در زیر گلو بسته می شد.

فروش اینترنتی لباس در ارتیو

در مواقع احتياج روی پیراهن اغلب ار خالق ( کت بلندی است که تا نصف بدن را می پوشاند ) آستین سنبوسه یا کلیجه ( کت بلندی که تا روی ران می رسید روی ارخالق می پوشیدند ) آستین کوتاه می پوشیدند. زنان هم چنین در این دروه مانند مردانه شلوار گشاد و بلندی که از پارچه های راه راه که بطور مورب دوخته می شد به پا می کردند و روی آن دامن گشاد و نسبتا بلندی می پوشیدند که تا وسط ساق پا می رسید.

آنان روی سر خود توری با پارچه زیبایی را بطور آزاد انداخته و با زیور وزینت ، موهای خود را م آراستند. کفش أنها نعلين يا ساغری نوک برگشته بود که فقط اندکی از سر انگشتان پا در داخل آن قرار می گرفت. هم چنین از چارقد برای پوشش سر استفاده می کردند که گاه چارقد را در زیر چانه با جقه تزیین می کردند.

آنان به هنگام خروج از منزل نیز، زنان چادری به رنگ سیاه و سرمه ای یا رنگ های تیره دیگر به سر داشتند و از روبنده برای پوشاندن خود استفاده می کردند.

نگاهی تاریخی به پوشاک زنان در ایران !

پوشاک دوران صفویه!

در زمان صفویه سیاحان بسیاری به ایران سفر کرده و در سیاحت نامه های خود مطالب فراوانی درباره چگونگی پوشاک زنان نوشته اند. هم چنین منابع بایگانی شده و مکتوب این دوره، نقاشی ها اسناد تصویری اواخر ق ۱۹ م، و پوشاک به جای مانده در کنار یکدیگر ویژگی های لباس این دوره را ترسیم میکنند.
سانسون در این باره می نویسد: ( طرز لباس پوشیدن زنان در ایران با لباس پوشیدن مردها اختلاف چندانی ندارد فقط لباس خانم ها زر و زیور بیشتری دارد و طبعا درخشان تر است. زنان هیچ گونه عمامه ای بر سر نمی گذارند. پیشانی خانم ها از نواری که ۳ انگشت پهنا دارد، پوشیده شده است. این نوار با طلای مینا کاری شده، زینت یافته است و بر آن یاقوت و برلیان و مروارید می آویزند.

آرتیو

خانم ها کلاه پارچه ای ظریفی که با طلا آن را حاشیه دوزی کرده اند، بر سر می گذارند و شال ظریفی را که حاشیه آن در کمال زیبایی گلدوزی شده است، دور کلاه می پیچند. قسمتی از این شال به سر تا کمرشان آویزان می شود و در وقت راه رفتن بالا و پایین می رود.

به گردنشان گردنبندی مروارید می آویزند و کمربندی را که چهار انگشت عرض آن است و از ورقه های طلا پوشیده شده است، به کمر می بندند، روی ورقه های طلا قلم زنی شده است و اغلب اوقات بر روی آن جواهرات قیمتی نصب کنند.

پیراهنی که در زیر می پوشند زربفت است و زمینه آن طلا یا نقره است روی این پیراهن یک نیم تنه زر دوزی شده ، که بسیار زیبا می باشد، می پوشند. آستر نیم تنه از پوست سمور است. در زمستان نیم تنه، آستین دارد و در تابستان بدون آستین می باشد. خانم ها هرگز جوراب نمی پوشند زیرا شلواری که به پا می کنند بلند است و تا زیر قوزک پایشان را می پوشاند )

آنلاین شاپ پوشاک زنانه در آرتیو

تاورنیه نیز می نویسد: ( زنان کلاه کوچکی به شکل برج به سر می گذارند و هر کس به اندازه بضاعت و شانش، کلاه خود را به جواهرات، زینت می دهد و بعضی از زیر کلاه، مقنعه ای ابریشمی به طرف پشت آویخته دارند که بر حسن و زیبایی آنان می افزاید. گیسوانشان بافته و بر روی شانه می ریزند. زیر شلواری هم مانند مردان می پوشند که تا پاشنه پا می رسد و کفششان با کفش مردان فرقی ندارد) .

دلاواله راجع به روسری زنان در دوره شاه عباس می نویسد: « روسری زنان شبیه پارچه ای است که زنان بغداد هم به کار می بردند.

رنگ روسری ها متفاوت است و دنباله آن از عقب تا روی زمین ادامه پیدا می کند. چند رشته مروارید، به طول چهار انگشت به بند پیشانی آنان آویزان است که با حرکت سر به اطراف حرکت می کند و به علاوه دو رشته موی بلند نیز از طرفین صورتشان پایین ریخته و چهره آنان را در بر می گیرد »